فراموش شده ام

مراکشت خاموشی لاله ها     دریغ ازفراموشی لاله ها

امروز فرهنگ ایثاروشهادت همانند دهه های 60و70داغ وپرحرارت نیست .به عبارتی ساده تر این فرهنگ به گونه ای رنگ باخته است .
وبیشتر سالی یک بار وبابرگزاری مراسمی ازپیشقراولان این فرهنگ یادمی شود. البته ماشهدارابه خاک سپردیم نه به یاد!!
اگر به یادسپزده بودیم ،در جامعه بوی خوش شهید وشهادت استشمام می شد.
امروز رنگهای متفاوتی جای رنگ سرخ راگرفته اند.
امروز شهید بانگاهش ودرتابلویی گردوغبارگرفته فریادمی زند فراموش شده ام " واگر ضمیری ملامت گرداشته باشیم درادامه ازماخواهدپرسید ،که چرافراموش شده ام ؟
 تا تاکنون در مزارشهداباصاحبان وولی نعمتان فرهنگ ایثاروازخودگذشتگی هم کلام شده ایم؟
آیاشده است دربهشت زهراودرکنارمزارشهداوبه دورازهیاهوی جامعه دردرونت فریادبزنی، آی اهالی غافله عشق وبصیرت به من نگاه کنید که به چه روزی افتاده ام؟
نمازهای غفیله ونافله وشب که پیش کش .حالاحتی نمازهای یومیه ام بی رغبت وسرداست .
آیاشده است درکنار مزارسرداران شهید خیبروطلایه وجفیروشلمچه وفکه و...بایستی وسرت راازخجالت بالانگیری ووعرق شرم برپیشانیت نشسته باشد ؟
 
 
 

دوشنبه 89/6/22 | پیام های دیگران ()