زلال سخن (ارزش سکوت وخاموشی )

زلال سخن


قال الصادق علیه السلام : یا بن النعمان ،اِیّاکَ و المراء  ، فانه یحبط عملک ، و ایّاک و الجدال فانّه یوبقک ، و ایّاک و کثره الخصومات ، فانها تبعدک من الله  ،
ثم قال : اِنَّ من کان قبلکم ،کانوا یتعلّون الصمت  ،و انتم تتعلّونَ الکلام ، کان احدهم اذا اراد التعُّبدَ یتعلّم الصمت قبل ذالک بعشر سنین ، فان کان َ یحسنه و یصبر علیه  ، تَعَّبدَ  ، و اِلاّ ، قال ،  ما اَنَا لما ارومُ باهل ،
انما ینجو من اطال الصمت عن الفحشاء ، و صبر فی دوله الباطل عَلَی الاذی ،
اولئک ، النجباء ، الاصفیاء ، الاولیاء حقاً و هم المؤمنون ،
ان ابغضکم اِلیّ ، المتراسّون ، المشاوؤن بالنمائم ، الحسده لاخوانهم ، لیسوا منّی ، ولا اَنَا منهم ،
انما اولیائی الذین سلّموا لامرنا ، و اقتدوا بنا فی کل امورنا ،
ثم قال: والله لو قدم احدکم مل الارض ذهباً عَلیَ الله ، ثم حَسَدَ مؤمناً لکان ذلک الذهب ، مما یُکوی به فی النار))           (تحف العقول ص 321)
((ترجمه))
امام صادق سلام الله علیه ،به محمد بن نعمان احول ،که از شاگردان و اصحاب آن بزرگوار بوده ،
می فرماید : ای پسر نعمان از مراء ، مناقشه و خودنمائی در سخن پرهیز کن ، که عملت را نابودسازد.
و ازجدال و درگیری تند د رگفتگو دوری نما ، که هلاکت کند ، بسیار اظهار خصومت  ، طرفیّت ، و دشمنی نکن که تو را از خدا دور نماید ،
سپس فرمود: به راستی کسانی که پیش از شما بودند ،سکوت و خموشی ، می آموختند ، و شما ها سخن گفتن می آموزید،!
روش این بود ، که هر کدام آنان که میخواست خدا پرستی و بندگی کند ، ده سال تمرین خاموشی می کرد و اگر آن را  خوب انجام می داد ، و بر آن صبر می ورزید ، به عبادت می پرداخت ، و گرنه دست بازمی داشت ، و می گفت نه ، من اهل این کار و این مقام نیستم ،
همانا نجات یابد کسی که از هرزه گوئی دم فرو بندد ، و بر آزار دولت باطل صبر کند ،
آنها هستند نجیبان برگزیده و اولیاء الهی به حق ، و همانا نند ، مؤمنان ،
بدرستی که مبغوض ترین شما ها نزد من ، آنهایند که خبر پراکنی کنند و سخن چینی نمایند ،
آنها که به برادران خود حسد ورزند از من نیستند ، و من هم از آنان نیستم ،
همانا دوستان من کسانی هستند که سر به فرمان ما دارند ، و پیرو دستورات مایند ،
و در تمام کارهایشان به ما اقتدا می نمایند ،
سپس فرمود: به خدا سوگند ، اگر یکی از شماها به اندازه "زمین" طلا به خدا تقدیم کند ، و به مؤمنی حسد ورزد ، با آن طلاها او را در دوزخ داغ کنند))
(توضیح= برداشت چند نکته از روایت)
1- سخن گفتن باید تابع حدود و مقرراتی باشد ، چنین نیست که هر چه دل بخواهد بتوان گفت ، یا باید گفت ،
2- تعبّد و خود را به حقیقت به خدا سپردن ، ممکن نمی شود ، مگر مقدماتی را تحصیل نمائیم ،
از جمله1- سکوت از سخن بی جا و غیر لازم ،2- و صبر بر ناملایمات ،
3- بوده اند  کسانی که در طریق ورود به عرصه سیرو سلوک الی الله و تهذیب نفس ، سالها خود را با سکوت و صبر آزموده اند ، و در صورت جواب منفی ادعا ها را کنار گذاشته ، و به حق اقرار کرده اند که ما اهل این میدان نیستم ،
4- کشیک زبان داشتن و دل را از حسد ورزی نسبت به اهل ایمان تهی کردن ، نشانه پیروی اهل بیت ولایت علیهم السلام و برگزیدگی و نجابت و ایمان ، و در نهایت قبول اعمال نیک است ،
5- کسانیکه آن چنان که امام صادق فرموده نباشند ، نمی توانند خود را منسوب به آن حضرت بدانند  ، چرا که این نسبت بیشتر از عمل و رفتار نشأت می گیرد ، نه از آرزو و ادّعا ،
خدایا توفیق پیروی اهل بیت رسول خدا را توعنایت فرما ، آمین  ،

دوشنبه 89/3/10 | پیام های دیگران ()