معلم ای شمع فروزان هدایت ،
وای آفتاب درخشان برای رهایی از شبهای ظلمانی جهل ونادانی .
وای کسی که بسان شمعی می سوزد
تاازفروغش راه راپیداکنیموای کسی که دروصف نگنجی .
وچه حدیث زیبایی ازمولای متقیان علی (ع ) که می فرمایند :
من علمنی حرفأ لقدصیرتنی عبدأ
به درستی که چنین است .
شاید روزمعلم بهانه ای باشد تا
ازروزنه آن مرغ اندیشه امان رابه گذشته های دوربه پروازدرآوریم و
به یکایک معلمانی که درتعلیم وتربیت ما
نقش آفرینی کردندسلام کنیم
سلامی به لطافت باران وزلالی آب
وسلامی به حرارت آفتاب
می خواهم ازهرمقطع اسم
دومعلم گرانقدررابه نمایندگی ازبقیه معلمینی که برگردن من حق دارند
ببرم وبه پیشگاه آنان عرض ادب کنم .
1- مقطع پیش ازدبستان وآموزش قرآن درطفولیت : آقایان ابوطالب آقااحمدی (پدرشهیدمحمدباقرآقااحمدی )وعلیجان بابامحمودی فرزندمرحوم حجت الله
2- مقطع دبستان :آقای موفق وآقای هاشمی
3- مقطع راهنمایی: آقایان فیاض ادیبی ومصطفی مهرانی
4- مقطع دبیرستان : آقایان نعمتی (برادرشهیدان نعمتی )وبیگی
5- مقطع دانشگاه : خانم دکترشادی طلب واقای دکترمیرزایی ازدانشگاه تهران
6- طلبگی : استادصفرزاده
ترنم زمزمه های این عزیزان سالیان درازی است که درگوش جانمان طنین اندازاست
و همین زمزمه هابود که باصدای آن دفترزندگی راورق زدیم وراه راپیدانمودیم :
درس معلم اربود زمزمه محبتی
جمله به مکتب آوردطفل گریزپای را
یادهمه این عزیزان به خیر.
ویک خاطره ازآن روزها
امتحان زبان انگلیسی داشتیم (روخوانی )
شب برفی دیماه ودرزیرنورمهتاب تانزدیکیهای سحرخوانده بودم
وباآمادگی زیادوچشمهای پف کرده
سرکلاس حاضرشدم
معلم زبان به صورتم نگاه کردوبدون آن که چیزی ازمن بپرسدگفت :
بروبنشین ،بیست !!
بچه هاتشویقش کنید؟
البته معلم می دانست که هرسئوالی بپرسد ، به آن سئوال پاسخ خواهم داد.
وبرای آنکه به نوعی کلاس رامتوجه کند که ازظاهردانش آموزهم میفهمد که چه کسی درس خوانده ویاچه کسی نخوانده این عکس العمل رانشان داد.
البته جزوشاگردان ممتازکلاس بودم
امادردرس زبان مقداری مشکل داشتم
وتصمیم گرفته بودم
که درامتحان شفاهی بیست وحتی بیشترازبیست بگیرم
البته در آن روزگار نفت کم بود وباید صرفه جویی می کردیم .
و
ازطرفی برای آنکه درزیرکرسی خوابم نبرد هوای سرد وزیر نورمهتاب راانتخاب کردم .البته صدای تقریبأ بلند خواندن زبان باصدای زوزه بادو یا زوزه گرگهادرکوهستان درهم می آمیخت .
اما نگران آن بودم که پدرم متوجه شود که من درخانه نیستم وباتمام آن مشکلات این موضوع تنهانگرانی من راتشکیل میداد.
نتیجه این تلاش چنان شیرین بود که هنوز حلاوتش راپس ازگذشت سالهای متمادی احساس می کنم .
صدای آن کلمه بیست هنوزدرگوش جانم طنین اندازاست !!
یاداستادادیبی دبیرزبان راگرامی میدارم .
معلم ای نشان آفرینش توئی جانا زبان آفرینش
تو دریایی وما قطره شاید زنا چیزی توقع هیچ ناید
تو بحری از علوم فن و دانش مرا از عمق دریای تو خواهش
معلم ای نگاهت راز دیدن اگر ما را بود یارای دیدن
نشانی همچو نور بر سینه داری لبی خندان دلی بی کینه داری
معلم هدفت عشق است و ایثار هزاران خفته از درس تو بیدار
تو معماری بنا را انتها نیست بساز جانا که کار را منتها نیست
معلم ای فروغ جاودانه زنورت روشنی گیرد زمانه
دهانت را ززر پر کرده آن پیر بگفت عبدم تو را آن مرد شیر گیر
قلم گر می نگارد همت توست تمام گفته ام از قدرت توست
منم ایرج تو را من خاک پایم نشانم ده مرا تو جای پایم
شعراز : سید ایرج موسوی
اقتباس ازوبلاگ .
