دهاتی به گذشته هایش برمی گردد.گذشته هایی که سرتاسرآن افتخاراست وغرور.وازآن روزهامی گوید:
نامهایی که درعنوان یادداشت بدان اشاره شده است ،نامهای محلی سبزی های کوهی وهمچنین قارچ کوهی است که دراصطلاح محلی بدان (کمنگوش )گفته می شود.
کسیکه برای چیدن کنگوش به کوههامی رود،دراصطلاح محلی می گویندکه برای گرفتن کمنگوش رفته است وهمچنین به کسیکه موفق به پیداکردن وچیدن کمنگوش می شود،کمنگوش طالح گفته می شود.(طالح =شانس ).کسیکه شانس گرفتن کمنگوش رادارد.
معمولابدنبال یک روزگرم وآفتابی بهاری وقتی بارانی شدیدببارد،قارچهادرکنارریشه های گیاهانی مانندگرزوکمامی روید.
علاوه برقارچ سبزی والک که نسبت به بقیه سبزیها ازفراوانی کمتر ودارای ارزش غذایی بهتری است بیشترموردتوجه است .این سبزی درارتفاعات ومعمولادرکوههایی که دارای ترکیبی ازخاک وسنگهای تیشه ای است می رویدالبته مناطق رویش این گیاه محدوداست .
والک پلووخورشت قارچ کوهی یکی ازدوست داشتنی ترین غذاهااست .
سبزی های شورک -شنگ ووسریج درکوههای اطراف روستابه وفوریافت می شودوبرای مصارف گوناگون بکارمی رود.
آش شنگ (شنگ آش )که ازغذاهای موردعلاقه من است ،برای تنظیم سیستم گوارشی بسیارمفیداست .البته اگرباکشک گوسفندی درست شده باشدکه فوق العاده است .
ریواس هم گیاهی معروف ودرزبان فارسی هم به همین نام است .ریواس برای تهیه شربت ،مرباومصرف بصورت معمولی وخام بکارمی رود.
این گیاه درکوههای اطراف بصورت انبوه می روید.البته میزان رویش آن دریک سال نسبت به سال قبل متفاوت است .درسالی که ریواس زیادی بروید،به ریواس سال (سال ریواس )مشهوراست .
