بین پائیز وخزان الفتی دیرینه است .نه تنهاپائیزخودراباخزان نمایش می دهد،بلکه خزان بخش لاینفک وجودی پائیزاست .اگرعمرانسان رابه فصلهای سال تشبیه کنیم ،نوجوانی همان بهاراست ورستن هاوتابستان میانسالی است و فصل ثمردهی میوه های زندگی وپائیزشروع ناتوانی وزمستان پایان زندگی. اماطبیعت تجدیدپذیراست وادامه داردوجوانی صدحیف که هیچ گاه بازنمی گردد.گذرعمرجاده ای یکطرفه وغیرقابل برگشت است .امامی توان بابرنامه ریزی صحیح زندگی رابهاری ساخت وهمیشه زنده بود.سعدی رحمه الله علیه می فرماید: گل همین پنج روزوشش باشد وین گلستان همیشه خوش باشد
گرچه منظوراین شاعرپرآوازه کتاب معروف گلستان است ،اماشکی نیست که می توان عمروزندگی درست وصحیح رابه گلستانی که هیچگاه گلهایش راخزان نمی گیرد،تشبیه کرد.
یکی ازراههای گلستان شدن عمروزندگی ،سپری کردن عمرهمراه باتلاوت وتأمل وعمل درقرآن است .
درحدیثی ازپیامبراکرم می خوانیم : هنگامیکه فتنه هاوآشوبهاهمانندقطعه های ابرسیاه درشبهای تاریک برقلوب شماسایه افکند،پس برشمابادقرآن .
زندگی بدون قرآن یعنی خزان .گرچه دربهارجوانی واوج نیرومندی باشد.
وخوشاکسانی که قرآن رابهترین انیس ومونس یافتندووجودشان برای همیشه بهاری گشت وآزآن جمله می توان به دانشجوی شهیدمهدی رجب بیگی اشاره نمودکه مطالب عارفانه وزیبایش درذیل می خوانیم :
قرآن بخوان
آنگاه که درون خویش را از خود تهی یافتی و بیرون خویش را خالی از خدا ،،....
«قرآن بخوان»
آنگاه که در دریای خروشان زندگی ،در چنگال طوفان جهل و ترس اسیر شدی ،و ساحل صلاح و صلح و کشتی نجات و رهایی را آرزو کردی ،، «قرآن بخوان»
آنگاه که عقلت ،احساساتت را به بند کشید و فکرت «عشقت »را ،و قو? پیوستن به یزدان به نیروی عرفان را ،از دست دادی،،......
«قرآن بخوان»
آنگاه که در کوچه باغهای یأس ،حیران و سرگردان ،نا امید و پریشان ،در جستجوی قطره ای آب کشتزار خشک و قحطی زد? اندیشه ات را تسلی می دهی ،از دریای بی کران امید لختی بر گیر و.......
«قرآن بخوان»
آنگاه که مرگ را «ختم» و «معاد»را «وهم»،و پندار خود را ،«حتم »یافتی ،....
«قرآن بخوان»
آنگاه که غرور ،وجودت را گرفت و تفاخر شعورت را ،و ذلت خویش را عزت ،و نخوت خویش را ،همت یافتی......
«قرآن بخوان»
آنگاه که از درستی گسستی ،و بر مرکب سستی نشستی،و به پستی پیوستی..................
ودر منجلاب تباهی ،رهایی را خواستی،........
«قرآن بخوان»
آنگاه که نسیان گریبانت را گرفت ،و عصیان دامانت را ......
«قرآن بخوان»
آنگاه که نهایت سعادت را ،بودن و شهادت را ،نهایت حیات پنداشتی ........
«قرآن بخوان»
آنگاه که گذشته را حسرت و حال را عسرت وآینده را حیرت احساس کردی ،«شب قدر »را به یاد آور و آنگاه .....
«قرآن بخوان»
آنگاه که در دل سیاه شب و در اعماق تاریک ظلمات ،در جستجوی نور و روشنی ، ره می پوییو در آرزوی صبح و سپیدی ،افق را به امید نظاره فلق مینگری تا شاید طلوع فجر را در نیمه شب تماشا کنی ،«قرآن»را باز کن ،تا در فلق برگهایش و در افق اندیشه ات شفق را دریابی ،آنگاه ،،.......
«قرآن بخوان»
« شهید مهدی رجب بیگی
این اشعارراکه از
منبع : کتاب نوای ملکوت / علی علیزاده
