از مجموعه آيات سوره منافقين ، نشانه‌هاي متعددي براي منافقان استفاده مي‌شود که در يک

جمع‌بندي مي‌توان آن را در ده نشان خلاصه کرد:

1- دروغگويي صريح و آشکار (والله يشهد ان‌المنا‌فقين لکاذبون)

2- استفاده از سوگندهاي دروغين براي گمراه ساختن مردم (اتخذوا ايمنهم جنه)

3- عدم درک واقعيات بر اثر رها کردن آيين حق، بعد از شناخت آن (لايفقهون)

4- داشتن ظاهري آراسته و زباني چرب، علي رغم تهي بودن درون و باطن

( و اذا رايتهم تعجبک اجسامهم)

تکليف انسان در برابر آنها روشن نيست

تکليف انسان در برابر آنها روشن نيست، نه واقعاً دوستند و نه ظاهراً دشمن؛ از امکانات مومنين ا

ستفاده مي‌کنند و از مجازات کفار ظاهراً مصونند، ولي اعمالشان از عمال کفار بدتر.

5- بيهودگي در جامعه و عدم انعطاف در مقابل حق، همچون يک قطعه چوب خشک

(کانهم خشب م سنده)

6- بدگماني و ترس و وحشت از هر حادثه و هر چيز به خاطر خائن بودن (يحسبون کل صيحه عليهم)

7- حق را به باد مسخره و استهزا، گرفتن (لووا رئوسهم)

8- فسق و گناه (ان‌الله لايهدي‌القوم‌الفاسقين)

9-خود را مالک همه چيز دانستن و ديگران را محتاج خود پنداشتن

(هم الذين يقولون لا تنفقوا علي من عند رسول‌الله حتي ينفضوا)

10-‌ خود را عزيز و ديگران را ذليل تصور کردن (ليخرجن‌الاعز منها الاذل)